De Pelikaan gold in het opkomende Christendom als een symbool van opofferende moederliefde. Volgens een legende pikte ze haar eigen borst open om met het bloed haar jongen te kunnen voeden.  Hiermee staat ze symbool voor Christus' offerdood. De belangrijkste bron die eraan ten grondslag ligt is de Physiologus, een Grieks geschrift dat in de tweede eeuw na Christus ontstaan is. Hierin staan verhalen over dieren waarin natuurwaarneming en mythevorming zich met elkaar vermengen. Op middeleeuwse kruisigingsvoorstellingen ziet men de pelikaan dan ook vaak boven het hoofd van Christus afgebeeld. De pelikaan prijkt in het embleem van de Nederlandse Bloedtransfusiedienst. Ook op Belgische onderscheidingen voor bloeddonoren vindt men een bronzen pelikaan. De pelikaan staat ook symbool voor de opstanding, omdat zij volgens de sage haar jongen zo liefhebbend aan de borst drukt dat zij stikken, waarop de moeder ze weer tot leven wekt met het bloed uit haar borst. In de kerken vindt men vaak lessenaars in de vorm van pelikanen.

Het merk 'Pelikaan' is tussen ca 1655 en 1755 in Gouda gebruikt door achtereenvolgens de volgende pijpenmakers (ref *14) :

1655-1707   Jan Michielsz. Metfort

1723-1737   Wouter Splees

1737-1745   Abraham Boesveld

1745-1749   Gerrit Spille

1749-1750   Salomon van der Vin

1750-1755   Jan Nieuwenhuijsen